Wauw! Waar moet ik beginnen? Wat een rollercoaster van emoties was mijn zwangerschap. Voordat je verder leest..
Elke vrouw, zwangerschap en bevalling is anders. Dit is echt mijn (eerlijke) verhaal.
Het begin van de zwangerschap
Het was al twee jaar een lang gekoesterde wens, en na onze bruiloft mocht het dan eindelijk gebeuren! Wij waren enorm blij met de positieve zwangerschapstest. De zwangerschap ging gepaard met de standaard zwangerschapskwaaltjes. Na week 16 was ik van de misselijkheid af, en dacht ik eindelijk van de zwangerschap te kunnen genieten. Het bleek echter anders. Rond de 16 weken kreeg ik het mentaal zwaar. Ondanks dat we al twee jaar lang een hevige kinderwens hadden, leek het ineens allemaal wel heel snel te gaan. Ik werd mama, maar ik was ook nog gewoon Kimberly, hoe kan ik dit combineren?! Ik raakte verward en was in strijd met mezelf. Daarnaast bekroop mij het gevoel dat ik dit alles niet mocht voelen of denken, want hé; ik heb het geluk dat ik überhaupt zwanger kan raken. Natuurlijk snap ik die gedachten van andere mensen heel goed. Het lijkt wel een taboe om niet uit te mogen spreken dat een zwangerschap niet altijd gepaard gaat met een roze wolk.
De bevalling
Tot aan week 37 heb ik mij zo gevoeld. In strijd met mezelf, met wie ik ben, wie ik wordt, en hoe ik ermee om moest gaan. Tot mijn bevalling begon met 37 weken en 1 dag. Ik had echt een super bevalling, wat een prachtige ervaring was dat! Na mijn bevalling was ik meteen van een groot deel van mijn hormonen verlost. Dit merkte ik vrijwel meteen. Ik had mijn lichaam weer voor mezelf en had een klein frummeltje om voor te zorgen, buiten mijn buik.
Het verlof
Tijdens het verlof ging het goed. Ruben deed het prima en ik herstelde goed. Wel merkte ik dat ik jaloers werd op Sander omdat hij “tijd voor zichzelf” had op het werk. Ondanks dat ik enorm van onze kleine frummel genoot, was ik na 16 weken verlof wel blij dat ik weer kon gaan werken. Zo had ik weer een ander praatje en kon ik op het werk weer even mezelf zijn in plaats van mama.
Balans tussen werk, sociaal leven, mama zijn en partner van
Na mijn verlof heb ik tot aan het eerste levensjaar van Ruben gestoeid met de balans tussen het werk, sociaal leven, het mama zijn en daarnaast de partner van Sander zijn. Al deze elementen kon ik moeilijk tot elkaar brengen omdat ik me graag op elk vlak 100% geef. Dit kon ik nu niet meer wat er ik erg lastig vond. Gelukkig heb ik er veel over kunnen praten met Sander, vrienden en familie zodat ik mezelf weer terugvond in een versie die ook de rol als mama erbij kon hebben. Dit heeft een jaar geduurd, maar gek is het niet als je erover nadenkt. Je ruilt je zorgzame leventje in voor een leven vol verantwoordelijkheid, maar ook met extra liefde en zorg. Je kunt dit van te voren natuurlijk wel bedenken, maar pas zodra je erin zelf in zit, zal je pas kunnen beseffen hoe je ermee om zal gaan. Luister vooral naar je eigen gevoel en volg je hart!
Moms.do.travel 
Geef een reactie